Przejdź do zawartości

Henryk Stefanik

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Henryk Stefanik
Data i miejsce urodzenia

26 lutego 1924
Potok-Senderki

Data i miejsce śmierci

25 lipca 2010
Warszawa

Poseł VI kadencji Sejmu PRL
Okres

od 19 marca 1972
do 19 marca 1976

Przynależność polityczna

Zjednoczone Stronnictwo Ludowe

Wojewoda rzeszowski
Okres

od 13 grudnia 1973
do 7 września 1977

Poprzednik

Franciszek Dąbal

Następca

Bolesław Rek

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Krzyż Zasługi Medal 10-lecia Polski Ludowej

Henryk Tadeusz Stefanik (ur. 26 lutego 1924 w Potoku-Senderkach, zm. 25 lipca 2010[1] w Warszawie[2]) – polski polityk, poseł na Sejm PRL VI kadencji, wojewoda rzeszowski (1973–1977).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Stanisława i Katarzyny[2]. W 1941 roku wywieziono go na roboty przymusowe do Niemiec, na których pozostał do zakończenia wojny. W 1946 roku podjął pracę w Zarządzie Gminnym w Dobrej. W 1948 roku wstąpił do Stronnictwa Ludowego, a w 1949 roku wraz z nim do Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego. W 1950 roku objął funkcję zastępcy przewodniczącego prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Szczecinie, a w 1951 roku przewodniczącego prezydium PRN w Łobzie. W latach 1953–1956 był przewodniczącym Prezydium PRN w powiecie choszczeńskim. W 1956 roku skierowano go na studia do Wyższej Szkoły Nauk Społecznych przy KC PZPR, które przerwał ze względu na wydarzenia październikowe.

W latach 1957–1958 był sekretarzem Wojewódzkiego Komitetu ZSL w Szczecinie, a od 1959 roku inspektorem i kierownikiem oddziału w prezydium tamtejszej Wojewódzkiej Rady Narodowej. W 1960 roku został przewodniczącym prezydium PRN w Szczecinie. W 1967 roku ukończył studia na Wydziale Inżynieryjno-Ekonomicznym Politechniki Szczecińskiej. W 1968 roku został zastępcą przewodniczącego prezydium WRN w Szczecinie.

W styczniu 1972 roku został prezesem WK ZSL w Lublinie. Był także zastępcą członka NK ZSL. W wyborach w 1972 roku uzyskał mandat posła na Sejm PRL w okręgu Kraśnik, który pełnił do końca kadencji w 1976 roku. Zasiadał w Komisji Górnictwa, Energetyki i Chemii oraz w Komisji Obrony Narodowej.

13 grudnia 1973 roku został powołany na stanowisko wojewody rzeszowskiego[3], a po reformie administracyjnej w 1975 nadal pozostał na stanowisku wojewody rzeszowskiego. 7 września 1977 roku został odwołany z tego stanowiska.

Był żonaty, miał dwoje dzieci.

Pochowany na cmentarzu wojskowym na Powązkach (kwatera AII43-7-5)[4].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]